Denk dat de Picasport aan zijn laatste jaren bezig is. Treurig nieuws maar de grootmeester en vaandeldrager van de Picasport heeft vorig jaar na een zwaar ongeluk besloten. Om na 38 jaar, zijn laatste jaren te gaan verdiepen in iets anders, in de postduivensport. Waarom zul je denken. Meest simpele reden is dat het tijd wordt voor een nieuwe kijk op de sport die de Pica als ras kan behouden voor de toekomst en terugtreden als antiek boegbeeld is dan het beste wat je kunt doen.
Laatste der Mohikanen
De laatste Picasport liefhebbers. Hebben ondertussen en jammergenoeg ook de Pica vaarwel gezegd. Laatste der mohikanen waren Marco Geerders, jarenlang een enthousiast lid van de Picasport maar door omstandigheden moest stoppen met de duiven. Cees Schreuder, een sfeermaker, iemand waar je van op aan kon met een unieke visie. Bas van Meeteren, iemand die het duiven melken in zijn bloed zit. Jammer, ik kan het niet anders verwoorden maar gelukkig in het land van oorsprong nog het meest gehouden duivenras.
Op dit ogenblik wordt de Pica in Nederland nog in stand gehouden door twee zeer getalenteerde duivenmelkers, Don Farinaux uit de Hoeksche waard en Jan den Hartog een doorgewinterde expostduivenmelker. De Pica is de enige kropper die nog zuiver voor het karakter en vliegen wordt gefokt. Dit ras zou ook nog de enige redding kunnen zijn om de vele aan inteeltdepressie lijdende Spaanse kropperrassen nieuw leven in te blazen. Waar de overige kropperrassen al ernstig in kwaliteit afnemen. oorspronkelijke vlieg en gedragskenmerken nauwelijks meer herkenbaar. Is het inzetten op een verstandige wijze van de Pica een bron van vitaliteit.
Laten we dan ook hopen dat de Picasport toch weer een opleving krijgt onder de bezielende leiding van deze twee geweldige heren. Dit unieke en meest bijzondere ras mag zeker niet uit Nederland verdwijnen.
Inteeltdepressie
Langzamerhand is er geen enkel verschil meer te ontdekken tussen een gemiddelde pauwstaart en een vertegenwoordiger van een trots Spaans kropper ras. Behalve het door keuringsreglementen tot karikatuur veroordeelde exterieur. Zelfs in Spanje het land van herkomst neemt de animo om de oorspronkelijke waardes van de Spaanse kroppers te behouden snel af.. En dat is jammer, de Spaanse kropperrassen hebben we in Nederland in ruim dertig jaar tijd aardig weten te degraderen tot aan inteeltdepressie lijdende zielige hoopjes veren en stront. Mede dankzij de uitstekende begeleiding van de SIS. Een arrogante club eigenheimers waar je als buitenstaander nauwelijks in kan doordringen. Volgens horen zeggen van veel gedesillusioneerde starters.
Duivensport zit in een neerwaartse spiraal
De hele duivensport stort in een rap tempo in elkaar. Elk jaar haken er weer liefhebbers af. Duivenmelkers concentreren zich ook steeds meer op tentoonstellingen niet in de laatste plaats door het overschot aan kunstmatig in leven gehouden roofvogels. Waardoor het vliegen met duiven ook steeds moeilijker wordt. Hopelijk gaan ze de wolf ook herintroduceren en dan maar hopen dat ze elke Chihuahua gaan opvreten want dan wordt er wel opgetreden. Maar ons duivenliefhebbers wordt totaal geen enkele rekening gehouden. Wedden dat als er een schaap wordt opgevreten door een wolf er compensatie komt maar niet voor de duivenmelker die elk jaar tientallen duiven moet afstaan aan hongerlijdende en elkaar opvretende roofvogels. Waarschijnlijk allemaal bedacht door dezelfde bedenkers van de Oostvaardersplassen. Wanneer dringt het bij de Nederlanders eens door. Er is geen Natuur in Nederland en dat komt ook nooit meer of je moet de menselijke bevolkingspopulatie met 80% inkrimpen en alle hekken verwijderen.
Postduivensport is alleen nog voor de rijken
Op het ogenblik is in de postduivensport nog steeds een flink aantal liefhebbers. Ook al is de postduivensport in een snel tempo achteruit aan het gaan. Niet in de laatste plaats door de absurd hoge kosten van het vervoer. Wil je intensief met de postduivensport bezig zijn kost het je al gauw duizenden euro’s per jaar wat door een gemiddelde duivenmelker met een netto inkomen van 1500 euro per jaar niet meer is op te brengen. Een gemiddeld jong gezin kan die kosten niet opbrengen. De achteruitgang van de postduivensport is dan ook niet te wijten aan steeds minder wordende interesse. Het is niet meer betaalbaar, het is niet meer op te brengen voor de gewone man. Dat is de grootste oorzaak van de in rap tempo stoppende postduivenhouders.
Postduivensport is de enige sport waar professionals en amateurs het tegen elkaar moeten opnemen
Een flink deel van de postduivensport is sterk geprofessionaliseerd en een deel is puur voor de hobby bezig. Voor amateurs wordt het dan ook steeds minder leuk om nog ontzettend veel geld in een hobby te stoppen. Eigenlijk is het vreemd dat er geen verschillende categorieën zijn. Een categorie voor de profs en een categorie voor de amateurs om het makkelijk te houden. Dat heb je in het voetbal en andere takken van sporten ook. Helaas is de achteruit gang in de postduivensport voor een groot deel te danken aan de ouwe garde. De moderne tijd heeft onderandere bij het NPO nog geen intrede gedaan. Of dat ooit gebeurt is twijfelachtig en tegen de tijd dat de natuur of een flinke griepepidemie zijn werk heeft gedaan, is het waarschijnlijk te laat..
De postduivensport is ook bijzonder ingewikkeld en ondoorzichtig dat een nieuw lid er jaren voor nodig heeft om er enigszins wijs uit te worden. Wist je dat behalve de NPO die voor veel geld zijn domeinnaam moest verkopen om de claims van een zichzelf verrijkende software ontwikkelaar te betalen. Het lijkt erop dat de grote mannen er alles aan gedaan hebben en dan bedoel ik ook werkelijk alles uit de kast hebben gehaald. Om het vooral voor nieuwe liefhebbers zo ingewikkeld mogelijk te maken. Dat elke gedachte om toe te treden tot de postduiven maffia in de kiem gesmoord wordt. De enige redding zou nog kunnen zijn een drastische en transparante heropbouw van deze ondoordringbare en vooral logge organisatie en het samenvoegen van alle tegenwerkende splintergroeperingen.. Je zult zien dat de postduivensport dan weer een stuk voordeliger en vooral leuker wordt. Omdat al die ondoorzichtige reisjes, etentjes en overige kosten van ontelbare meest onbegrijpelijke commissies dan niet meer uit de pot betaald hoeven te worden van de talloze zichzelf benoemende glorierijke bestuurders.
Heb ik het nog niet eens gehad over zoiets simpels als het inkorven. De mogelijkheden om je duiven mee te geven wordt alsmaar kleiner. Waardoor er steeds verder mee moet worden gereden. Dat ik mij afvraag of het niet goedkoper is om zelf je duiven ergens los te laten met een aantal gelijkgestemden. Er zijn verenigingen die bijna failliet gaan aan het wekelijks wegbrengen van de duiven naar de inzamelpunten omdat er 60 tot 120 km gereden moet worden (heen en terug) en dan ook nog eens flink betaald moet worden om een klein stukje in de vrachtwagen mee te mogen om gezamenlijk gelost te worden. Maar laten we eerlijk zijn er is ook een hoop oud zeer tussen de in hun broekzeikende licht dementerende ouwe mannen met hun rollators. Waardoor samenwerking tussen verschillende noodlijdende clubjes erg moeilijk is. En dat om redenen die al lang vergeten zijn en niemand meer interesseert.
Oeps, bijna vergeten
En dan hebben we het nog niet eens over de sierduivenwereld waarvan ik hoop dat deze door de partij van de dieren zo snel mogelijk wordt opgeheven. Voor het in stand houden van talloze onnatuurlijke gedrochten en het dierenleed wat daarmee gepaard gaat. Dat allemaal voor het jaarlijkse tentoonstellingsuitje. Maar dat standpunt wisten jullie al van mij 😉
O ja, vergeet iedergeval niet om hieronder even te reageren op dit artikel
jammer dat er zo weinig belangstelling is voor de Pica ik probeer er alles aan te doen om ze op een hoger plan te krijgen
er komt een stukje te staan in de VDS blad om zo wat mensen te treken of dat gaat lukken we zullen hen zien
We hopen idd op nog meer liefhebbers van de pica😉👍
Dag heren,
Misschien wel laat om nog te reageren maar het zou echt zonde zijn als het leven rond de Picaś verdwijnt.
Ik heb een aantal jaren mogen vliegen met de Picaś en ik heb er fijne herinneringen aan bij Ferry in de achtertuin met zijn vrouw als gastvrouw.
Door omstandigheden moest ik toen stoppen en heeft zowel Ferry Rene en Marco me geholpen.
Toch zou ik ooit weer de Picaś op me hok willen hebben want het blijft een mooi schouwspel als je van kroppers houd met een drang voor verleiden in de lucht.
En als je voor een show bij verenigingen het mag tonen moeten er meer mensen enthousiast worden . [you tube duivenshow 2009]
Helaas, zover ik weet heeft Ferry het na 30 jaar Pica’s gehouden te hebben opgegeven. De laatste Pica’s zijn toen naar iemand in Zeeland gegaan maar ook dit is al jaren geleden. In Spanje floreert het nog steeds.