Geschreven door een trouwe bezoeker van dit blog.
Mijn naam is Johannes Dagevos van Rij voor vele niet familie leden roep naam Joop.
In de buurt De Hoogte waar ik woonde en opgroeide waren veel duivenliefhebbers. Mijn buurman ook een ex zeeman was een groot liefhebber van duiven en was denk ik een van de eerste personen in Groningen die zich bezig hield met het vangen van een ander zijn duiven. Ik weet niet zeker of hij ook buitenlandse duiven had.
Op een dag vroeg hij aan mij of ik ook duiven wilde en heeft met mijn moeder overlegt of zij dat goed vond. Mijn moeder stemde er mee in en zo werd er al snel een duiven hokje gebouwd . En kreeg ik mijn eerste koppel jonge Groningse Slenken en besmet geraakt door het duiven bacil.
Toen ik na een tijdje het koppel uit ging wennen bleven ze even op het hok zitten en vlogen toen weg. Mijn hart bontste in mijn keel ik snakte naar adem en huilend liep ik naar binnen. Mijn moeder probeerde mij te troosten met de woorden ze komen wel terug zei ze. Nu 60 jaar later herinner ik mij nog de pijn en het verdriet die ik toen voelde.
Die avond na het eten kwam de buurman binnen met twee duiven in zijn handen en vroeg lachend, zijn deze van jou, ik weet niet meer hoe ik mij toen voelde maar moet heel blij zijn geweest. Maar dit was mijn eerste ervaring met duiven.
Toen ik de volgende dag uit school kwam en gelijk de tuin in liep om naar mijn duiven te kijken zag ik geen twee maar vier duiven naast elkaar zaten. Mijn moeder vertelde dat de buurman ) ome Henk”) ja zo noemde je vroeger je buurman er twee had gebracht. Na het eten ben ik snel naar de buurman gegaan om hem te bedanken.
Het zijn twee Hagenaars vertelde hij en die vliegen heel goed en ver.
Op deze dag kreeg ik mijn eerste les in het verzorgen en africhting van duiven. Zo leerde hij mij dat ik altijd op oog hoogte contact met ze moest maken en dat ik heel voorzichtig de duivinnen in de nek moest aaien en terwijl ik dit deed moest ik mijn hoofd knikken en het zelfde geluid maken als de duiven . Ik begreep er helemaal niets van maar merkte wel dat ze niet meer bang voor mij waren en naar voren kwamen als ik naar het hok liep. De doffers moest ik anders mee omgaan vertelde hij mij bij de doffers moet je je hand in het hok steken en als ze je dan wilden pikken moest je heel snel je hand terug trekken en ook weer knikken en duiven geluid maken. Ook leerde hij mij dat wanneer ik een duif uit het hok wilde halen ik altijd eerst contact moest maken en daarna de duif met een uitgestrekte hand aan de onderkant moest pakken en dan om dat ik nog kleine handen had met mijn andere hand de duif op moest beuren .
Deze methode pas ik nu 60 jaar later nog steeds toe Ook leerde hij mij dingen over voeding ik kan mij herinneren dat wij een molshoop moesten omgooien en dan een schep grond meenemen en dat aan de duiven geven. Ook gaf hij altijd groen voer sla wortels andijvie en trok hij thee van brandnetels ook gaf hij rouwe levertraan dit moesten wij als kind ook in nemen ivm met rachitis in de volksmond Engelse ziekte die toen veel voor kwam.
Hij leerde mij dat het belangrijk is om goed contact met je duiven op te bouwen om te voorkomen dat ze ergens anders naar binnen vliegen en je zo meer kans hebt dat jou duiven een andere duif mee nemen naar jou huis.
Na een paar jaar leerde ik steeds meer van ome Henk en zijn manier om duiven te vangen. Inmiddels had ik met leeftijd genoten en ook wat oudere jongens dagelijks contact en leerden wij veel van elkaar.
Een van de methodes was om met een paar vrienden die een ieder een duif meenamen naar een ander wijk te lopen en daar als wij een duif zagen gooiden wij dan onze duiven er bij en als ze op het dak bleven zitten liepen wij een stuk achteruit en riepen onze duiven weer aan. Dit leidde soms tot succes omdat de duif die mee vloog s, avond door een van ons op voer werd binnen gehaald. Of in sommige gevallen direct achter een van onze duiven naar binnen liep
Bij ons in de buurt had je beneden en boven woningen die gene die boven woonden hadden dan vaak hun duiven in de schuurtjes die achter de beneden woningen waren dus alles was zeer centraal gelegen. Die jongens die een schuurtje hadden vingen vaak de meeste duiven ze gooiden een duivin die niet zo goed kon vliegen in de lucht als ze een doffer over zagen komen als de doffer reageerde riepen ze de doffer aan en gooiden wat voer in de schuur zo dat de duivin weer naar binnen liep en de doffer volgde . En zo had een ieder zijn eigen trucjes om een duif te vangen.
Ook had je in Groningen twee duiven winkels een in de Muurstraat (de bekende roze buurt ) en een aan de Bedumerweg
Bijna iedere woensdag gingen wij met een aantal vrienden daar kijken omdat veel postduiven liefhebbers daar sierduiven
brachten die in hun hok binnen waren gevlogen. De prijs van een duif was 75 cent. Ook had je in Groningen een duiven en pluimvee markt echter deze was op woensdag ochtend dus konden wij deze alleen maar in de vakantie periodes bezoeken .
Toen ik 13 jaar werd moest ik na de lagere school naar het voortgezet onderwijs. Mijn moeder en mijn opa vonden het verstandig dat ik naar de zeevaartschool zou gaan ook gezien mijn interesse in deze richting. De school was gevestigd in Delfzijl in je ging daar intern en mocht je zaterdag middag naar huis en zondag voor 20 00 uur weer binnen zijn. Mijn duiven heb ik in die twee jaar behouden mede door onze buurman en mijn moeder die ze samen verzorgden. Toen ik 15 jaar was ben ik gaan varen en in het westen gaan wonen mijn moeder was inmiddels verhuist en mijn lieve buurman en leermeester was inmiddels gestorven maar met weemoed denk ik terug aan deze bijzondere mooie jeugd ervaring .Toen ik jaren later nog weer in mijn oude wijk kwam was de vangsport of hoe je het ook maar mag noemen uitgestorven.
Vele liefhebbers waren gestopt of over gegaan in de postduiven sport en enkele hielden zich alleen nog maar bezig met het
kweken van ras duiven iets wat ik met lede ogen heb aangezien hoe al die mooie rassen die goed konden vliegen en zeer vitaal ,waren omgetoverd tot kas plantjes en alleen maar zaten mooi te zijn en werden van de ene naar de andere show gebracht vele van deze dieren hadden hoogte vrees een aandoening die ook bij mensen wel eens voorkomt maar dat is bij de mens niet erg immers wij kunnen niet vliegen.
Nou dit in het kort mijn verhaal, ik ben toen ik 23 jaar was gestopt met varen en ben gelijk weer duiven gaan houden
met vriendelijke groet
J.Dagevos van Rij
Iemand stuurde mij “Ik stop ermee” naar mij toe. Stomverbaasd dat er zelfs in Groningen tilduiven worden gehouden. Zelf heb ik al bijna 70 jaar tilduiven, van vader op zoon en mijn opa had ook al tilduiven. Ik ben voorzitter van Ons Belang, een vereniging met 350 leden en daar ben ik elke dag erg druk mee. Gezien je verhaal zou ik gaarne met u eens praten over tilduiven. Zie ook de site van ons en op facebook Guus Nieuwmans.
Hopelijk hoor ik wat van u.
Groeten en succes met de duiven.
Bedankt voor uw reactie. Wilt u met de schrijver van dit artikel praten of met de eigenaar van deze site?
In het laatste geval kunt u met
in**@di**********.nl
contact opnemen.
Geachte Heer Guus Nieuwmans.
Ik heb uw naam bijna iedere maandag ochtend als ik een van mijn werknemers op haalde horen vallen.Altijd hoorde ik de geweldige verhalen uit het Haagse duiven gebeuren.Het was rond 1978 toen Rob de Vos uit Culemborg bij mij in dienst trad.Deze jongen uw neefje was helemaal bezeten van de til sport en raakte er nooit over uit gepraat. Ook vertelde hij vaak over zijn oom Guus die hij verafgode .Immers deze man had hem alles geleerd en bezorgde Rob top til duiven die uit de buurt moesten. Dit even in het kort mijn reactie mvg J.Dagevos van Rij
Geachte heer van Rij,
Met veel plezier heb ik uw artikel gelezen en ik vind het zeer aandoenlijk wat u weergeeft over het houden van duiven,toendertijd als kleine jongen.Zelf moet ik dan denken aan het feit hoe ik als kleine jongen op achtjarige leeftijd in 1960 mijn eerste koppel Valenciano’s van mijn vader kreeg.Het zijn dierbare momenten uit een vervlogen tijd die men blijft koesteren.Volgens mij heeft u nog steeds duiven,de Morrillero samen met uw vrouw,of heb ik mis.Zo ja wens ik u beiden veel plezier met dit fraaie ras.
Vriendelijke groet,
Eric.M Dol
Beste Joop,
Nu ik al enige tijd van mijn pensioen geniet merk ik ook herinneringen met nostalgie van vroegere tijden in Den Haag met mijn Tilduiven.
Kortgeleden een bezoek gebracht aan de duiven winkel van de familie de Zwart in de Schalkburgerstraat in Den Haag .
Ja dan gaat mijn duizendjarig weer spreken.
Wat een nostalgie nauwelijks verandering in 60 jaar.
Groet peter
Joop willem Ligtenberg kan je me Belen 023 5581433 Ben je nr kwijt